Back home

Dagboek, 15 february 2008

'Ik zit nu op mijn balkon in het december hotel te schrijven. Ik hoor de muziek op straat, vanuit de winkels en vanaf de boda boda's. Ik heb ontbijt gehaald bij Leens(supermarkt) en mango op de markt. Heerlijk, maar ook compleet onwerkelijk dat ik hier nu echt ben!'
'Het is warm, de lucht is blauw, de markt bruist, ik ben op weg naar CRC. Ik neem de voor mij bekende route vanuit de stad. Ik steek de afvalplaats schuin over, loop langs de kraampjes, door het kleine straatje de markt op. Ik ontwijk de matatu's en boda boda's die me bijna omver rijden. Ik loop de heuvel af richting Kenya tanning(estate waar CRC ligt). Hier besluit ik langzamer te lopen om het moment te rekken dat ik hier loop. Ik zoek Mt. Kenya tegen de horizon, iets dat ik altijd doe als ik hier loop. Ik sla rechtsaf het rode zandpad op, er vliegt een roofvogel boven me die mn aandacht vangt. Als ik weer op de weg kijk, zie ik een aantal kinderen lopen met een univorm van de St. Patricks school.'

Het was Penina met Edward en Lewis. Ze zag me al snel en probeerde te zien wie ik was. Toen ze me herkende rende ze op me af en gaf me een dikke knuffel, blijkbaar heel blij me te zien.
Edward en Lewis waren diep in gedachten over wie ik was...toen viel het kwartje..'Mirriam!!' haha! Heerlijk die glimlach van Edward weer te zien, van oor tot oor.
Hand in hand liepen we naar CRC.
Een knuffel van auntie Julie en een warm onthaal van Nelson, feels like coming home!
Ik was vergeten hoe mooi CRC ligt in het ruimtelijke Kenya tanning, wat een rust..

Op zoek naar Idris..
In de meisjeskamer vond ik 3 kinderen. Mary, een nieuw meisje(Rebecca) en een jongentje. Zou dat Idris zijn? Ik bekeek een slapend en mollig jongentje, wat is hij groot geworden!!
Toen ik later terug kwam, zat hij rechtop in zijn bed. Ik liep naar hem toe en hurkte naast het bed. Minstens een minuut lang heeft hij me bestudeerd. Zijn ogen tastte me af, hij maakte de bekende 'eh..'-geluidjes en ging met zijn handje over mn gezicht en door mn haar.
Toen was het goed...hij glimlachte, heerlijk om die kuiltjes in zijn wangen weer te zien verschijnen!
Het is ongelooflijk hoe hij veranderd is in 2 maanden tijd. Hij staat stevig op zijn benen, gebruikt beide handen(niet optimaal, maar toch). Na zijn operatie heeft hij nog een aantal kleine insulten gehad, dus het is afwachten of dit nog minder gaat worden. Het was in ieder geval super om te zien hoe sterk hij geworden is in zo'n korte tijd! Maandag ga ik met Idris en een vrijwilliger van hier naar het ziekenshuis in Nairobi voor check-up.

Naast Idris heb ik ook erg genoten van het weerzien met de andere kinderen. Een aantal kinderen maakten wederom veel indruk op me. Big Lucy met haar prachtige glimlach en liefdevolle knuffels; Jacintha met haar enthousiasme 'ahh! I miss you!!'; Big Mary, verlegen als altijd, maar zo lief..; Beth die me vanaf een afstandje bekijkt en met haar ogen lacht als ze mn blik vangt; Ann die zich verlegen bergt in mn armen; patrick die pas na een paar seconden besefte wie ik was en zei: 'guy! you're back!' ; Rose met haar schaterlach en Mwangi, ondeugd als altijd.

Veel indrukken. Thika, de staff en kinderen van CRC maken veel in me los. Ik merk nu des te meer dat deze plek en haar inwoners echt een plekje in mn hart veroverd hebben.
Afscheid nemen hier wordt afscheid nemen van mijn ervaring in Kenia, wat zoveel indruk op me heeft gemaakt...

Ik ga hier nog proberen tot het laatste moment te genieten en het dan af te sluiten. Ben wel blij dat ik nog een beetje support hierbij heb, aangezien Albertjan hier de laatste 2 dagen erbij is.

Sorry, nog geen foto's van Idris...komt zeker nog! Wel probeer ik wat foto's van Lamu erop te zetten.

Nou tot laters!!
Ik zal nog even heel erg van het weer hier genieten voor jullie allemaal!

Liefs