Kerst en nieuwjaar

Jambo!

In eerste instantie wil ik iedereen een heel gelukkig en gezond nieuwjaar wensen. Het was vast weer een knallende jaarwisseling, dat heb ik hier wel een beetje gemist hoor.
Ik bedacht me trouwens dat ik jullie helemaal geen fijne kerstdagen heb toegewenst...ik heb wel veel aan jullie gedacht hoor dus ik hoop dat dit het een beetje goed maakt;)
Het was heel apart om kerst te vieren in Kenia. Toch wel een kerstgevoel ondanks de hitte en het gebrek aan sneeuw en warme chocolademelk. Dit komt denk ik toch door de sfeer in het huis en hoe de kinderen er toch wel veel mee bezig waren. Kerstmuziek, kerstversiering en eerste kerstdag naar de kerk m aakt het toch wel weer speciaal.

Jaarwisseling in Kenia...weer eens wat anders dacht ik. Dat was het ook. Niet alleen omdat je vuurwerk afsteekt bij zo'n 20 graden en met palmbomen in de buurt. Vooral door de onrust die hier heerst was het raar om iedereen een gelukkig nieuwjaar te wensen.
Zoals jullie waarschijnlijk allemaal via het nieuws hebben meegekregen(of misschien ook maar beter van niet), is het op dit moment in Kenia een beetje een chaos. Nou zal ik beginnen met dat ik veilig ben. Ik zit op dit moment samen met alle andere vrijwilligers in het huis van Ria en Matheka, de projectleiders van het weeshuis en het boyscentre. Dit huis ligt in een afgesloten estate in een wat sjiekere buurt van Mombasa. Hier merk je dan ook vrijwel niets van alle problemen die er spelen, behalve dan natuurlijk op het nieuws. De problemen spelen vooral in de armere delen en de centrums van de grotere steden als Nairobi en Mombasa.
De problemen zijn ontstaan toen de uitslag van de presidentsverkiezing bekend werd. De afgelopen 5 jaar is Kenia geregeerd door Kibaki. In die 5 jaar zijn er zeker een aantal dingen verbeterd in Kenia. Toch zijn er veel mensen niet tevreden en wilden iemand anders aan de macht. Dit heeft niet alleen met ontevredenheid over het leven in Kenia te maken, maar is ook stamgevoelig. Dat wil zeggen dat de stam waarbij Kibaki hoort, volgens de andere stammen te veel macht heeft.
Bij de presidentverkiezingen ging het uiteindelijk voornamelijk tussen Kibaki(Kikuyu-stam) en Raila(Luo-stam). Dit weekend is bekend gemaakt dat Kibaki opnieuw 5 jaar zal regeren. Veel mensen zijn boos, zijn er van overtuigd dat er corruptie is gepleegd met het tellen van de stemmen en/of zien het feit dat er geen andere president zal regeren als een teken dat er ook niets in hun voordeel zal veranderen. Voor veel armere mensen zal dit dus het verlies van hoop op een beter leven kunnen betekenen.
Met andere woorden...veel frustraties dat zich op dit moment uit in rellen, brandstichting en zelfs doden. Er is dus zeker van alles aan de hand, maar ik kan toch zeggen dat jullie je geen zorgen hoeven te maken. Ik weet dat de beelden op de televisie erg schokkend zijn, maar het is lang niet overal zo'n chaos. Ria en Matheka kunnen alles vanuit hier goed overzien, dus mocht de situatie verergeren, dan zijn we er op tijd bij.

Genoeg hierover, er zijn de afgelopen weken ook leuke dingen gebeurd. Pap, mam, An en Ier zijn gisteravond(weliswaar onder politie escort) naar het vliegveld gebracht om vervolgens weer terug te vliegen naar het koude, koude Nederland. Vooraf hieraan gingen 2 hele leuke weken. Ze kwamen 1,5 dag te laat aan vanwege onderhoud aan het vliegtuig, dus erg soepel ging het niet, maar ze waren er.
Woensdag 19 dec, 02.30 am. Daar stond mam, in de rij om het hotel in te checken. Ik liep er rustig op af, wachtend tot ze me zou zien....Ze keek, ze keer nog een keer en toen viel het kwartje...'Mirjam!!!' De rest was ondertussen druk in de weer met de koffers. 'Letten jullie wel goed op je koffer?' hoorde ik papa zeggen. Heel leuk elkaar weer te zien, aan de ene kant heel raar, aan de andere kant alsof het nooit anders is geweest. Erg grappig al dat georganiseer van familie Benard. Ik dacht echt...deed ik dat ook altijd? Doe nou even gewoon rustig...Toch blijkbaar wel wat opgepikt van de pole pole/hakuna matata mentaliteit.
In deze 2 weken moest ik nog een aantal dagen werken, maar dat was opzich prima te combineren. Als ik weer 2 dagen of meer vrij was, sliep ik lekker in het hotel...heerlijk! Lekker eten, warme douche, zonnen bij het zwembad...
Ik heb ze veel kanten van Kenia kunnen laten zien. Van het witte strand met palmbomen naar het straatleven van Mombasa. Van de matatu naar het safaribusje. Van het hotelleven naar een sloppenwijk. Van het drukke verkeer in het centrum van Mombasa naar de prachtige natuur in de National Parken. En dan natuurlijk het weeshuis in kerstsfeer. Ze hebben hun ogen uitgekeken, erg veel indrukken.
Heel gaaf dat ik ze dit allemaal kon laten zien. De verbazing waarmee ze alles ervaarden, was voor mij ook weer een eye opener. Dan besef je je toch weer heel goed wat je hier doet en hoe je hier leeft en hoe bijzonder het eigenlijk is.
Met gemengde gevoelens afscheid genomen. Zeker geen gevoel dat ik mee terug wilde naar Nederland, maar een weekje langer relaxen met zn allen had ik niet erg gevonden.

Volgens mij was dit weer zo'n beetje wat ik wilde vertellen. Ik hoop dat jullie niet ongerust zijn, want dat is echt niet nodig. Voorlopig blijf ik bij Ria en Matheka met Albertjan en Jantine. Joyce en Liesbeth vliegen waarschijnlijk morgen vervroegd terug naar Nederland. Zij hadden nog maar 2 weken te gaan en hun safari was geannulleerd, dus hebben ze eigenlijk geen reden hier langer te blijven.
Zoland het onrustig is, blijven we hier...hopenlijk zal het in een paar dagen alweer beter zijn en kunnen we terug naar Port Reitz. Ik vind het namelijk best jammer dat ik de kinderen zo lang niet zie, net nu ik ze een beetje leer kennen. Maargoed, we zullen het zien. Ik houd jullie op de hoogte zover mogelijk!

Liefs en groetjes van mij