Mount Kenya

5 dagen op Mount Kenya, een berggebied van 715 km2. Immens groot, heel divers in natuur en een top van 5200meter hoog. Van bosrijk gebied naar droog goudkleurig gras. Van het lopen in een vallei naar het beklimmen van de stijlste bergen. Van een prachtig uitziht naar omringt door wolken. Van zon naar sneeuw. Van totaal uitgeput zijn naar genieten van al het moois om je heen...
Dag 1: van 2600 naar 3300m.
Dag 2: van 3300 naar 4200m.
Dag 3: van 4200 naar 4650m en weer terug.
Dag 4: van 4200 naar 4985m en de afdeling naar 2900m.
Dag 5: van 2900 naar 2600m.
In totaal hebben we ongeveer 75 km gelopen en daarmee drie kwart van Mount Kenya gezien. Voor ons drieen gingen er 4 porters en een gids mee. De porters droegen onze slaapspullen, kleding, eten voor 5 dagen en hun eigen spullen. Ze waren heel aardig en hebben erg goed voor ons gezorgd. De porters liepen vaak vooruit met de spullen en als we dan aankwamen, stond er binnen 3 minuten thee en warme popcorn voor ons klaar, heerlijk! Sowieso hebben we de afgelopen dagen heerlijk gegeten...kip, vis, beef en boterhammenworst!!
James, onze guide, was duidelijk ervaren en heel proffessioneel. Hij wist precies wanneer hij rustig aan moest doen of wanneer hij de pas er in moest zetten om op tijd aan te komen. Daarnaast kon hij ons goed uitleggen hoe het aklimatiseren op hoogte werkt en hield hij goed in de gaten hoe we ons voelde.
Ik heb Mt Kenya over het algemeen als een geweldige ervaring beleefd. Het is een prachtig gebied en de route die we liepen had de mooiste uitzichten. Elke keer zag je dat je weer een stap dichter bij de top kwam en daarmee hoger dan de wolken. We hebben veel geluk gehad met het weer. Het heeft alleen snachts geregend en over het algemeen hadden we heel helder zicht. Je merkt wel dat het zwaarder wordt op het moment dat het uitzicht verdwijnt. Dan loop je alleen nog maar om vooruit te komen en moet je jezelf op moeilijke momenten weer even vertellen waarom je dit ook alweer doet.
Op de tweede dag voelde ik aan mn lichaam dat het moeilijker wordt alles op gang te houden. Je hart moet steviger pompen, je longen doen pijn doordat je anders ademhaalt, je benen worden moe...maar mn lichaam kon het wel aan en dat is een goed gevoel. We zijn alle drie niet ziek geworden van de hoogte. Het bleef bij wat hoofdpijn, weinig eetlust en weinig slaap. De hutten waar we in sliepen waren heel primitief. In feite had je alleen een bed en een wc, op zich alles wat je nodig hebt. Wel was het geen overbodige luxe geweest een haardvuurtje te hebben savonds, want het was koud!!!Ookal zat je met dikke sokken, lange broek, 3 shirts en 2 vesten, het bleef koud. Het enige warme plekje was mn mummie slaapzak met mn kruikje:)
Vanaf de tweede hut(op 4200m), hadden we een geweldig zicht op de top. Je zag point Lenana op 4985m liggen(ons doel) en daarnaast de twee hoogste toppen van 5200m(alleen voor technische klimmers).
Vooral als de zon onder ging en alleen de toppen met eeuwige sneeuw de zon nog opvingen, was het sprookjesachtig. Van deze hut konden we ook de route zien die we naar de top zouden lopen, dit was best angstaanjagend. In eerste instantie ziet het er echt onmogelijk uit. Alsof je je voeten nooit zo schuin kan zetten zonder weg te glijden of achterover te vallen. Het scheelde wel dat we op de derde dag om te aklimatiseren naar 4650m liepen en dit er ook onmogelijk stijl uitzag. Toen ons dit gelukt was en we weer veilig bj de hut waren, wist ik dat de top ook moest lukken.
De vierde ochtend om 3.00am was het dan zover....we gingen ervoor! Voor we de deur uitgingen nog een gebed en toen de complete duisternis en sneeuw in. Je zag maar een paar meter voor je, ik volgde de voetstappen van James. Daan ga je dan...de laatste klim naar de top, zigzaggend omhoog. Pijn in je kuiten, wegglijdend in de sneeuw, koude wind op je gezicht, denkend 'waarben ik aan begonnen'.
En dan ineens klaart de lucht op en zie je de silhuetten van de toppen en zie je de sterren aan de hemel staan. De zon komt op, de wolken kleuren geel en orange naast stukken strak blauwe lucht.
Ademhalen wordt naar mate je hoger komt steeds moeilijker, het laatste uur was heel stijl en zwaar. Na elke 3 stappen moest je weer even stil staan en diep ademhalen om niet duizelig te worden. M'n gedachte wisselde van 'wat gaaf dat ik hier loop' naar 'hoe moet ik dit ooit volhouden naar de top'.
Door het geconcentreerde lopen en elke keer dat je denkt dat je er bijna bent(maar dat het niet zo is), verwacht je bijna niet dat je er ooit nog gaat komen.
En dan klim je een hoge rots op en ben je er ineens. Daar staat de vlag dan eindelijk voor je neus, wat was dat gaaf zeg! M'n eerste reactie was dan ook 'Jeeeeeeeeeeeeehhhh!!' Daar stond ik dan, op de top van de wereld. Ontlading, trots, blijdschap, ongeloof en een immens gelukkig gevoel.
We waren de enige die deze dag de top bereikten. We zijn sowieso in 5 dagen maar 4 andere klimmers tegengekomen, echt alleen op de wereld dus...
Echt lang genieten op de top konden we niet, want ik begon steeds minder gevoel in mn vingers te krijgen en ik wist dat ik veel te snel aan het afkoelen was. 10 minuten na onze overwinning begonnen we dan ook aan de afdeling naar 2900m. 18 km, 10 uur lopen. Heel mooi gebied weer aan de andere kant van de berg, heuvelachtig en groen. Wel moeilijk deze 10 uur te genieten. Mn benen wilde niet meer en ik was zo moe...door de sneeuw moesten we de laatste 7 uur in een snel tempo lopen om de hut nog voor het donker te halen, ik voelde aan het eind mn voeten bijna niet meer.
De hut waar we aankwamen maakte veel goed. Lekkere bedden, een openhaard(met hout!) en een warme douche!! Dat was even goed bijkomen en bijslapen.
De laaste dag Mt Kenya was aangebroken....nog 10 km, naar 2600m. Dit keer door tropisch regenwoud, op zijn beurt weer heel bijzonder. Dan zie je na 3 uur de jeep staan die je het laatste stuk door Mt Kenya neemt. Helemaal kapot, maar echt nog niet klaar om de berg te verlaten.
Uiteindelijk was het wel heel leuk de kinderen en de vrijwilligers terug te zien en ze te vertellen over ons geweldige avontuur.

Hopenlijk hebben jullie een beetje een indruk kunnen krijgen van hoe ik het ervaren heb, moeilijk om over te brengen hoe gaaf dit was....
Nog 3 weken CRC, echt een raar idee! Ben er wel aan toe hoor, om het volgende avontuur in te stappen!
Zal nog proberen wat foto's te plaatsen, maar de verbinding is erg langzaam, dus weet niet of het lukt!
Bye, liefs